Polska w lustrze Piotra Stasika

Ten film można było obejrzeć w Bratysławie dwukrotnie: 7 marca w klubie A4 w ramach cyklu „Kino inak”, a 16 marca podczas festiwalu Febiofest. Mowa o czterdziestominutowym dokumencie „Opera o Polsce” w reżyserii Piotra Stasika.

Ekscentryczna opera filmowa przebija się przez polskie stereotypy. Jest to poetycki esej o stanie narodu polskiego albo raczej metaforyczne przedstawienie konserwatywnej strony Polski. Widz przedziera się przez różnorodną mieszankę tekstów – urywki książki Andrzeja Stasiuka, ogłoszenia, komentarze z dyskusji w Internecie, kazania, obrzędy religijne, ćwiczenia wojskowe oraz portrety zwykłych ludzi.

Obrazy, które są w dużej mierze krytyczne, mieszają się z przebłyskami z dzieciństwa reżysera, co nadaje przygnębiającemu filmowi nadziei.

Film ma silną stronę wizualną i dźwiękową, które razem wywołują intensywne przeżycia. Gatunek operowy jest wzmocniony przez muzykę, wykonaną przez orkiestrę na żywo.

Jakby zamglone, zdjęcia dzięki specyficznej technice filmowania, dostarczają pochmurnej atmosfery. Film cechuje narastająca tendencja dźwiękowa, koncząca się kakofonią.

„Opera o Polsce” wygrała nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego Europy Wschodniej i Środkowej w Jihlavie i dostała się do programu innych zagranicznych festiwali, co znaczy, że spotkała się z oddźwiękiem także poza granicami Polski.

Zuzana Hrivňáková, I rok studiów magisterskich,
Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie

MP 4/2018